Geschiedenis

De verdrinkingsdood van de jeugdige Willem Groen in augustus 1920 geeft veel beroering in het Zandvoort. Naar aanleiding daarvan tracht een initiatiefcomité tot oprichting van een reddingsbrigade te komen, Er worden verschillende vergaderingen, lezingen en bijeenkomsten georganiseerd. Hoewel er best wel belangstelling is, is er van een start nog geen sprake.

De stranding van de KW 27 op 6 november 1921 geeft echter een nieuwe impuls. Door een aantal Noordwijkers en Zandvoorters wordt de bemanning van de logger middels handreiking aan wal gebracht. Redders en geredden zoeken terstond na de redding in hun natte plunje een goed heenkomen. Op dat moment wordt er een gemis gevoeld van een organisatie, die bij dergelijke gebeurtenissen zal kunnen optreden. Op initiatief van de hervormde predikant Ds. P.M. Posthumus Meyes wordt andermaal een poging gedaan om tot oprichting van een brigade te komen. Een zaak waar ook bakker J.Koning al enige tijd voor pleitte.

Op 27 maart 1922 is het zover. De Zandvoortse Reddingsbrigade wordt opgericht, met als voorzitter C.A.C. Gunters, directeur van Hotel Groot Badhuis. Al snel word begonnen met opleidingen voor strandwachter (het huidige lifeguard) en lessen zwemmend redden. Op het strand werd in de begin jaren gewerkt vanuit een linnen tent, terwijl het materiaal binnen bereik werd gehouden in de zogenaamde “wagen”, jarenlang het ‘visitekaartje’ van de ZRB. Al spoedig kreeg men de beschikking over een permanente houten post op palen aan het zuiderstrand. Later werden dit twee posten, “Ernst Brokmeier” in zuid en “Piet Oud’ in noord, beiden vernoemd naar leden die in de tweede wereldoorlog zijn omgekomen. De voortvarendheid van de brigade begon al vroeg met de aanschaf van een houten motorboot in 1925. Later kwamen er enkele houten vletten bij. 

De ontwikkelingen gaan daarna snel en de vereniging groeit en bloeit. Na de tweede wereldoorlog komt het strandtoerisme nog verder op gang en wordt naast de posten op het noord- en zuidstrand een tijdlang gepost vanuit gebouw de rotonde in het centrum en met een satelliet post op het naaktstrand. Ook op materiaal gebied gaan de ontwikkelingen snel. Van houten roeivlet en motorboot, naar Rana Jol en Bonds Reddingsboten (BRB’s), en uiteindelijk rubberboten, RIB’s en waterscooters. Op het strand verplaatsen de lifeguards zich naast te voet inmiddels al heel wat jaren met een strandvoertuig. Naast de Land Rover’s en Toyota’s gebruikte de ZRB ook jarenlang een tractor en Kawasaki mule.

De technische ontwikkeling gaan vooral de laatste 20 jaar snel. Van simpele portofoon en pen en papier beschikken de posten over inmiddels onmisbare computersystemen, wordt met digitale communicatie gewerkt, is de alarmploeg 24 uur per dag oproepbaar voor de regionale meldkamer en kustwacht middels pagers en kan sinds kort ook vanuit de voertuigen in de computersystemen ingelogd worden.

Hoe de komende 100 jaar er uit gaan zien, wie het weet mag het zeggen? Vast staat dat ook de komende jaren de ZRB en haar vrijwilligers zich volop in blijven zetten voor een veilig strand, het opleiden van jeugd en kinderen en het geven van voorlichting!